Του Conor Sen
Ενώ οι επενδυτές πήραν μια μεγάλη "ανάσα” ανακούφισης με το δυναμικό ράλι των μετοχών στην έναρξη του έτους, υπάρχει μια ανησυχία για το ποια θα είναι η επόμενη πηγή της αμερικανικής ανάπτυξης. Δεν είναι ρεαλιστικό να ελπίζει κανείς ότι οι μετοχές τεχνολογίας, γνωστές ως "FANG" (Facebook, Amazon, Netflix και Google) θα συμπαρασύρουν ανοδικά την οικονομία για πάντα. Κάποιες τάσεις δείχνουν αντ’ αυτού ότι η κυβέρνηση θα είναι η μεγάλη κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης το 2020.
Το μοντέλο ανάπτυξης της δεκαετίας του 2010 ήταν ασυνήθιστο εξαιτίας των αντίξοων συνθηκών της οικονομικής κρίσης. Η αγορά κατοικίας, αντί να είναι ένας μοχλός ανάπτυξης για την οικονομία των ΗΠΑ, όπως ήταν στο παρελθόν, παρουσίασε μόνο χλιαρή βελτίωση, καθώς προσπαθούσε να επιστρέψει στα κανονικά της επίπεδα. Η απασχόληση στο δημόσιο τομέα, η οποία τείνει εν γένει να μεγαλώνει ταυτόχρονα με την οικονομία, περιορίστηκε τόσο από τους προϋπολογισμούς σε κρατικό και τοπικό επίπεδο όσο και από τις πολιτικές δυνάμεις σε ομοσπονδιακό επίπεδο που θα καταλήξει να παρουσιάζει σχεδόν μηδενική άνοδο αυτή τη δεκαετία για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε η καταγραφή των στοιχείων.
Αντί για μία μεγάλη αύξηση της απασχόλησης, οι ΗΠΑ "έδωσαν τα κλειδιά" στην Silicon Valley και ευχήθηκαν για το καλύτερο. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό σήμαινε μεγαλύτερη άνεση υπό τη μορφή on-demand υπηρεσιών και ένα όραμα για το μέλλον υπό τη μορφή των ηλεκτρικών οχημάτων. Σε άλλες περιπτώσεις, αυτό σήμαινε μια υπερ-κερδοφόρα νέα μορφή παλαιών υπηρεσιών, όπως οι διαφημίσεις στα κινητά. Αλλά σήμαινε επίσης πολλούς πειραματισμούς με μικτά αποτελέσματα και ασαφή διάρκεια - σκεφτείτε την τρέλα με τις "καθημερινές προσφορές" που στιγμάτισε τις Groupon και LivingSocial στις αρχές της δεκαετίας ή τους αποχυμωτές της Juicero αξίας $399 που χρηματοδοτήθηκαν με 120 εκατ. δολάρια σε επιχειρηματικά κεφάλαια.
Δεν υπήρξε σημαντική κατεύθυνση "από τα πάνω προς τα κάτω" από το κράτος σε ό,τι αφορά την οικονομία αυτή τη δεκαετία, αλλά υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύουμε ότι αυτό πρόκειται να αλλάξει. Ο πρώτος είναι η μεγαλύτερη συνειδητοποίηση ότι η ανάπτυξη του τεχνολογικού κλάδου αυτή τη δεκαετία έχει οδηγήσει σε κάποιες συμπεριφορές που πρέπει να χαλιναγωγηθούν, είτε πρόκειται για τις ανάρμοστες πολιτικές διαφημίσεις στο Facebook είτε για την εξάπλωση της παραπληροφόρησης στα κοινωνικά μέσα γενικότερα. Ο δεύτερος είναι ο πολιτικός κύκλος που στρέφεται από τους Ρεπουμπλικάνους πίσω στους Δημοκρατικούς, η ατζέντα των οποίων είναι πιθανό να ευνοήσει τη μεγαλύτερη συμμετοχή της κυβέρνησης στην οικονομία από ό,τι σήμερα. Και ο τρίτος είναι δύο καταλύτες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν φόβο και μια αίσθηση επείγουσας ανάγκης για κυβερνητική δράση.
Ο πρώτος είναι η κλιματική αλλαγή. Οι ανησυχίες των Αμερικανών σχετικά με την κλιματική αλλαγή έχουν αυξηθεί σε επίπεδα ρεκόρ, την ίδια στιγμή που οι νέοι Δημοκρατικοί του Κογκρέσου έχουν δείξει προθυμία να μιλήσουν γι 'αυτήν πιο τολμηρά από ότι οι προκάτοχοί τους. Δεν θα ήταν δύσκολο να φανταστούμε έναν Δημοκρατικό υποψήφιο Πρόεδρο, είτε το 2020 είτε το 2024, να θέτει στόχους για σημαντική δράση για την κλιματική αλλαγή μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2020, όπως έκανε ο Πρόεδρος Τζον Κένεντι για τη μετάβαση στη Σελήνη τη δεκαετία του 1960 . Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε το ύψος του προϋπολογισμού που μπορεί να συνοδεύει τέτοια σχέδια, αλλά να θυμάστε ότι ακόμη και κάτι τελικά ασήμαντο όπως το bug Y2K οδήγησε σε δαπάνες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε σε όλο τον κόσμο.
Ο δεύτερος καταλύτης που πρέπει να εξετάσουμε είναι οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας όσον αφορά την τεχνολογική καινοτομία και την πρόοδο. Την ίδια στιγμή που οι ΗΠΑ φαίνεται να είναι πιο επιφυλακτικές όσον αφορά τις υπερβολές της τεχνολογικής βιομηχανίας, η Κίνα, προσπαθώντας να βρει ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο καθώς συρρικνώνεται ο πληθυσμός της που βρίσκεται σε ηλικία εργασίας, αγωνίζεται να βρεθεί ένα βήμα μπροστά μέσω πειραματισμών. Εάν οι ΗΠΑ αισθανθούν ότι η πρόοδος της Κίνας απειλεί την εθνική ασφάλεια της Αμερικής ή την αμερικανική κυριαρχία στην παγκόσμια οικονομία, η Ουάσιγκτον μπορεί να αποφασίσει να αντιμετωπίσει την Κίνα σε μια τεχνολογική κούρσα εξοπλισμών. Να περιμένετε την κυβέρνηση να έχει περισσότερο λόγο στην τεχνολογική κούρσα απ’ ό,τι η Silicon Valley και οι venture capitalists. Εθνική ασφάλεια σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν την πολυτέλεια να σπαταλάνε μηχανικούς σε αποχυμωτές αξίας $400 ή σε νεοσύστατες εταιρίες εσωρούχων.
Σπάνια τα μοντέλα ανάπτυξης παραμένουν ίδια από τη μια δεκαετία στην άλλη. Λίγοι θα είχαν προβλέψει στα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν οι στεγαστικές και πιστωτικές αγορές βρίσκονταν στο απόγειο της δόξας τους, ότι ηγέτης της επόμενης δεκαετίας θα ήταν Silicon Valley. Μπορεί να είναι εξίσου δύσκολο να πιστέψουμε ότι η οικονομία της επόμενης δεκαετίας θα μπορούσε να "οδηγηθεί” περισσότερο από την κυβέρνηση, σε σχέση με όσα είδαμε εδώ και δεκαετίες, αλλά τα σημάδια βρίσκονται ήδη γύρω μας.
Πηγή: capital.gr
Leave a comment