Του Leonid Bershdisky
Πόσο επιφυλακτικό απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι το επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα λαϊκιστικά, ή και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα, θα μπορούσαν κάλλιστα να αποσπάσουν μια αποδιοργανωτική μειοψηφία στις εκλογές του Μαΐου -αλλά αυτό θα απαιτούσε έναν απίθανο βαθμό συνεργασίας από την πλευρά τους.
Δεδομένης της δυσκολίας να τοποθετηθούν δεκάδες κόμματα από 27 χώρες σε ένα μόνο πολιτικό φάσμα και μετά να "δείξουν τα δόντια τους" περίπου τρεις μήνες πριν τις εκλογές, υπάρχει, εύλογα, μια μεγάλη γκάμα προβλέψεων. Έπειτα, υπάρχει η πρόσθετη δυσκολία της αντιστοιχίας ανάμεσα στην επίδοση που καταγράφουν τα κόμματα στις χώρες τους και στις ομάδες στις οποίες εντάσσονται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η Europe Elects προβλέπει ότι οι τρεις ομάδες που συνδυάζουν διάφορες "γεύσεις" λαϊκισμού και ευρωσκεπτικισμού - η Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας (ENF), η Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας (EFDD) και οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ECR) - θα κερδίσουν 176 έδρες από τις 705 έδρες που θα έχουν απομείνει μετά το Brexit.
Αλλά αυτό δεν περιλαμβάνει το κυβερνών κόμμα Fidesz της Ουγγαρίας, που είναι μέλος μιας πιο mainstream κεντροδεξιάς φατρίας, και το ανταγωνιστικό ακροδεξιό κόμμα Jobbik, το οποίο δεν έχει ευθυγραμμιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εάν προσθέσετε αυτά τα δύο, οι λαϊκιστές θα μπορούσαν να αποκτήσουν άλλες 15 έδρες, αυξάνοντας το μερίδιό τους στο 27%, από 22,5% στο σημερινό κοινοβούλιο. Αυτό αφήνει ακόμα ανοιχτό το ερώτημα του ποια ομάδα θα φιλοξενήσει ανερχόμενα αστέρια όπως το κόμμα Vox της Ισπανίας, ή τι θα αποφασίσει το ασταθές Κίνημα των Πέντε Αστέρων της Ιταλίας.
Οι Susi Dennison και Pawel Zerka του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων ανέλυσαν τα στοιχεία σε εθνικό επίπεδο - πιθανώς η καλύτερη μέθοδος, προς το παρόν- χρησιμοποιώντας στοιχεία της 3ης Ιανουαρίου από τη Δημοσκόπηση των Δημοσκοπήσεων, με έδρα τη Βιέννη. Σε έκθεση που δημοσιεύθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, προέβλεπαν ότι πάνω από το ένα τρίτο των εδρών στο κοινοβούλιο θα μπορούσαν να πάνε σε "αντιευρωπαίους" –έναν φορτισμένο συναισθηματικά όρο. Για τους Dennison και Zerka, ο όρος αναφέρεται στα μέλη της άκρας αριστεράς καθώς και στα λαϊκιστικά, εθνικιστικά κινήματα.
Η άνοδος των "Αντι-Ευρωπαίων"
Ο αριθμός των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τις οποίες προβλέπεται ότι θα κερδίσουν τα κόμματα που χαρακτηρίζονται ως "ακροδεξιά" από την ECFR
Εάν προσαρμόσετε τα τελευταία στοιχεία της 11ης Φεβρουαρίου από τη δημοσκόπηση των δημοσκοπήσεων στο μοντέλο τους και στη συνέχεια προσθέσετε άλλα κόμματα με τάση λαϊκισμού, όπως το κυβερνών Κόμμα της Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) της Πολωνίας, το Fidesz, τους Σουηδούς Δημοκράτες και τη Νέα Φλαμανδική Συμμαχία του Βελγίου, το μεγάλο σύνολο των "αντιευρωπαίων", τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά, θα έφθανε περίπου στις 220 έδρες, αρκετά κοντά στο ένα τρίτο όλων των εδρών στο κοινοβούλιο, κάτι που θα ήταν απαραίτητο για ποιοτική αλλαγή.
Θα αρκούσε να εμποδίσουμε τις προσπάθειες της ΕΕ να τιμωρήσει την Ουγγαρία και την Πολωνία για την υπονόμευση του κράτους δικαίου. Τα μέρη θα μπορέσουν να σταματήσουν τις επιτροπές διορισμού με ετικέτα από καουτσούκ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θα μπορούσαν επίσης να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του προϋπολογισμού της ΕΕ - εάν τα κυρίαρχα κόμματα δεν μπορούν να ενώσουν (πιθανό σενάριο).
Θα μπορούσαν να υπάρξουν σοβαρές διαταραχές εάν όλες οι ακραίες δυνάμεις σχημάτιζαν αυτό που περιγράφει η έκθεση της ECFR ως μια συμμαχία της ακροδεξιάς, των ευρωσκεπτικιστών και της ακροαριστεάς ενάντια στο καθεστώς.
Οι Dennison και Zerka επισημαίνουν ότι οι δυνάμεις κατά του καθεστώτος έχουν συνεργαστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για ορισμένα ζητήματα στο παρελθόν: "Η αγάπη της Ρωσίας, το μίσος των κυρώσεων και οι έντονες τάσεις προστατευτισμού μπορούν να ενώσουν την άκρα αριστερά και την άκρα δεξιά", υποστηρίζουν. Μια συμμαχία δεν θα χρειαστεί να είναι επίσημη ή ακόμη και σταθερή: η "μη προγραμματισμένη ευθυγράμμιση" σε κρίσιμες ψηφοφορίες θα αρκούσε για να καταστήσει επισφαλή την κυριαρχία των mainstream κομμάτων στο ευρωκοινοβούλιο, αναγκάζοντάς τα να δημιουργήσουν συνασπισμούς σε βαθμό που δεν έχει κριθεί απαραίτητος μέχρι σήμερα.
Ακόμη και αν τα λαϊκίστικα κόμματα αποτύχουν να κερδίσουν αρκετές έδρες για να επηρεάσουν σημαντικές ψηφοφορίες, οι εθνικιστές μέσα σε αυτά διαμορφώνουν ήδη την προεκλογική συζήτηση. Η μετανάστευση αποτελεί βασικό ζήτημα σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της ΕΕ. Τα mainstream κόμματα αναγκάστηκαν να εμπλακούν και έχουν περιέλθει στην απίστευτη θέση να εξηγούν περίπλοκα θέματα στους ψηφοφόρους, ενώ οι λαϊκιστές τους βομβαρδίζουν με απλά σλόγκαν.
Η έκθεση της ECFR συστήνει στους κεντρώους να θέσουν στο επίκεντρο των εκλογών άλλα ζητήματα - ευρωπαϊκές αξίες, φορολογική δικαιοσύνη, κλιματική αλλαγή ή τις προσπάθειες του Κρεμλίνου να υπονομεύσει την ΕΕ. Αμφιβάλλω, ωστόσο, ότι οποιοδήποτε από αυτά έχει την εκλογική επιρροή της μετανάστευσης.
Στις εκλογές, ωστόσο, η πολυπλοκότητα δεν είναι μόνο εχθρός του πολιτικού κέντρου -μπορεί επίσης να βοηθήσει. Το να βάζεις διαφορετικά κομμάτων από διαφορετικές χώρες σε καλάθια, όπως οι "αντιευρωπαίοι", οι "ακροδεξιοί" λγ οι "αντικαθεστωτικοί", όπως έκανε η ECFR, μπορεί να είναι υπερβολικά απλοϊκό. Πολλές από αυτές τις ομάδες στο περιθώριο του πολιτικού φάσματος δεν αντιτίθενται πραγματικά στην ΕΕ και δεν ζητούν από τις χώρες τους να αποσυρθούν από αυτήν. Ορισμένοι θα ήθελαν μια ΕΕ με λιγότερες εξουσίες, αλλά αυτό αποτελεί μέρος μιας εύλογης συζήτησης - όχι κατ 'ανάγκη επίθεση στις ευρωπαϊκές αξίες.
Τα νοητικά πειράματα, όπως το να φανταζόμαστε ad hoc αντικαθεστωτικούς συνασπισμούς, μπορούν να χρησιμεύσουν σε κάτι παραπάνω από το να ωθούν τους τρομοκρατημένους κεντρώους να συνεργάζονται περισσότερο. Φανερώνουν επίσης το βάθος των διαχωρισμών μεταξύ των δυνάμεων που είναι δυσαρεστημένες με το status quo. Για αυτές, η κατάκτηση εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να είναι μια επαφή με την πραγματικότητα. Κάποιοι - όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ή το Podemos στην Ισπανία, για να μην αναφέρουμε το Fidesz - θεωρούν πιο φυσικό να ψηφίζουν για το κέντρο παρά .
Δεν θα έμπαινα λοιπόν στη διαδικασία να φοβηθώ τις εκλογές. Ακόμη και αν τα διάφορα αντι-καθεστωτικά κόμματα αποκτήσουν τον αριθμό των εδρών που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, το ευρωπαϊκό σχέδιο φαίνεται ασφαλές.
Πηγή: capital.gr
Εάν προσαρμόσετε τα τελευταία στοιχεία της 11ης Φεβρουαρίου από τη δημοσκόπηση των δημοσκοπήσεων στο μοντέλο τους και στη συνέχεια προσθέσετε άλλα κόμματα με τάση λαϊκισμού, όπως το κυβερνών Κόμμα της Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) της Πολωνίας, το Fidesz, τους Σουηδούς Δημοκράτες και τη Νέα Φλαμανδική Συμμαχία του Βελγίου, το μεγάλο σύνολο των "αντιευρωπαίων", τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά, θα έφθανε περίπου στις 220 έδρες, αρκετά κοντά στο ένα τρίτο όλων των εδρών στο κοινοβούλιο, κάτι που θα ήταν απαραίτητο για ποιοτική αλλαγή.
Θα αρκούσε να εμποδίσουμε τις προσπάθειες της ΕΕ να τιμωρήσει την Ουγγαρία και την Πολωνία για την υπονόμευση του κράτους δικαίου. Τα μέρη θα μπορέσουν να σταματήσουν τις επιτροπές διορισμού με ετικέτα από καουτσούκ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θα μπορούσαν επίσης να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του προϋπολογισμού της ΕΕ - εάν τα κυρίαρχα κόμματα δεν μπορούν να ενώσουν (πιθανό σενάριο).
Θα μπορούσαν να υπάρξουν σοβαρές διαταραχές εάν όλες οι ακραίες δυνάμεις σχημάτιζαν αυτό που περιγράφει η έκθεση της ECFR ως μια συμμαχία της ακροδεξιάς, των ευρωσκεπτικιστών και της ακροαριστεάς ενάντια στο καθεστώς.
Οι Dennison και Zerka επισημαίνουν ότι οι δυνάμεις κατά του καθεστώτος έχουν συνεργαστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για ορισμένα ζητήματα στο παρελθόν: "Η αγάπη της Ρωσίας, το μίσος των κυρώσεων και οι έντονες τάσεις προστατευτισμού μπορούν να ενώσουν την άκρα αριστερά και την άκρα δεξιά", υποστηρίζουν. Μια συμμαχία δεν θα χρειαστεί να είναι επίσημη ή ακόμη και σταθερή: η "μη προγραμματισμένη ευθυγράμμιση" σε κρίσιμες ψηφοφορίες θα αρκούσε για να καταστήσει επισφαλή την κυριαρχία των mainstream κομμάτων στο ευρωκοινοβούλιο, αναγκάζοντάς τα να δημιουργήσουν συνασπισμούς σε βαθμό που δεν έχει κριθεί απαραίτητος μέχρι σήμερα.
Ακόμη και αν τα λαϊκίστικα κόμματα αποτύχουν να κερδίσουν αρκετές έδρες για να επηρεάσουν σημαντικές ψηφοφορίες, οι εθνικιστές μέσα σε αυτά διαμορφώνουν ήδη την προεκλογική συζήτηση. Η μετανάστευση αποτελεί βασικό ζήτημα σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της ΕΕ. Τα mainstream κόμματα αναγκάστηκαν να εμπλακούν και έχουν περιέλθει στην απίστευτη θέση να εξηγούν περίπλοκα θέματα στους ψηφοφόρους, ενώ οι λαϊκιστές τους βομβαρδίζουν με απλά σλόγκαν.
Η έκθεση της ECFR συστήνει στους κεντρώους να θέσουν στο επίκεντρο των εκλογών άλλα ζητήματα - ευρωπαϊκές αξίες, φορολογική δικαιοσύνη, κλιματική αλλαγή ή τις προσπάθειες του Κρεμλίνου να υπονομεύσει την ΕΕ. Αμφιβάλλω, ωστόσο, ότι οποιοδήποτε από αυτά έχει την εκλογική επιρροή της μετανάστευσης.
Στις εκλογές, ωστόσο, η πολυπλοκότητα δεν είναι μόνο εχθρός του πολιτικού κέντρου -μπορεί επίσης να βοηθήσει. Το να βάζεις διαφορετικά κομμάτων από διαφορετικές χώρες σε καλάθια, όπως οι "αντιευρωπαίοι", οι "ακροδεξιοί" λγ οι "αντικαθεστωτικοί", όπως έκανε η ECFR, μπορεί να είναι υπερβολικά απλοϊκό. Πολλές από αυτές τις ομάδες στο περιθώριο του πολιτικού φάσματος δεν αντιτίθενται πραγματικά στην ΕΕ και δεν ζητούν από τις χώρες τους να αποσυρθούν από αυτήν. Ορισμένοι θα ήθελαν μια ΕΕ με λιγότερες εξουσίες, αλλά αυτό αποτελεί μέρος μιας εύλογης συζήτησης - όχι κατ 'ανάγκη επίθεση στις ευρωπαϊκές αξίες.
Τα νοητικά πειράματα, όπως το να φανταζόμαστε ad hoc αντικαθεστωτικούς συνασπισμούς, μπορούν να χρησιμεύσουν σε κάτι παραπάνω από το να ωθούν τους τρομοκρατημένους κεντρώους να συνεργάζονται περισσότερο. Φανερώνουν επίσης το βάθος των διαχωρισμών μεταξύ των δυνάμεων που είναι δυσαρεστημένες με το status quo. Για αυτές, η κατάκτηση εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να είναι μια επαφή με την πραγματικότητα. Κάποιοι - όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ή το Podemos στην Ισπανία, για να μην αναφέρουμε το Fidesz - θεωρούν πιο φυσικό να ψηφίζουν για το κέντρο παρά .
Δεν θα έμπαινα λοιπόν στη διαδικασία να φοβηθώ τις εκλογές. Ακόμη και αν τα διάφορα αντι-καθεστωτικά κόμματα αποκτήσουν τον αριθμό των εδρών που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, το ευρωπαϊκό σχέδιο φαίνεται ασφαλές.
Πηγή: capital.gr
Leave a comment