«Το πρόβλημα της εναρμόνισης των συνθηκών διαβίωσης εντός της ΕΕ είναι ένα κατεπείγον θέμα. Είναι το σημαντικότερο βήμα που πρέπει να γίνει. Το πρώτο δίδαγμα από την οικονομική κρίση είναι ότι δεν πρέπει να αφήνονται οι χώρες μέλη μόνες τους να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα. Το ίδιο δίδαγμα βγάλαμε και από την προσφυγική κρίση. Δεν πρέπει να λέμε είναι δικό σας πρόβλημα λύστε το, αλλά να επιλαμβανόμαστε από κοινού της επίλυσής τους. Είναι κοινά προβλήματα», τονίζει ο Όλιβερ Ντρόιτε, ο οποίος έλαβε μέρος σε εκδήλωση του -προσκείμενου στο Χριστιανοκοινωνικό κόμμα της Bαυαρίας (CSU)- Ιδρύματος Χανς Ζάιντελ, με θέμα «Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι: Διάφορες ταχύτητες, μια προοπτική για την Ευρώπη» που έγινε στην Αθήνα, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ο σύμβουλος του «Ευρωπαϊκού Κέντρου Πολιτικής Στρατηγικής» (EPSC), της δεξαμενής σκέψης της Κομισιόν, αναφερόμενος στη Λευκή Βίβλο της Κομισιόν για το μέλλον της Ευρώπης επισημαίνει ότι «υπάρχουν τομείς στους οποίους μπορεί κανείς να συνεχίσει όπως τώρα, άλλοι στους οποίους μπορούμε να εργαστούμε αποτελεσματικότερα και άλλοι στους οποίους μπορούν μόνο ορισμένα μέλη να προχωρήσουν. Μπορούν δηλαδή να υιοθετηθούν τα θετικά από κάθε ένα από τα 5 σενάρια της Λευκής Βίβλου και να συγχωνευθούν σε ένα συνολικό σχέδιο».
Ο κ. Ντρόιτε, ερωτηθείς εάν η πολιτική της λιτότητας είναι ο λόγος της κρίσης της ΕΕ, απαντά ότι «η αιτία είναι μάλλον θέμα προσανατολισμού σε έναν δύσκολο κόσμο και η αίσθηση ανασφάλειας των Ευρωπαίων οι οποίοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί σε αυτούς στο μέλλον». Κατά την γνώμη του λείπει κάποιος «ο οποίος να τους εξηγήσει ότι οι (σύγχρονες) προκλήσεις μας αφορούν όλους και μπορούν να επιλυθούν μόνον από κοινού. Μεγάλες και ισχυρές οικονομικά χώρες μπορούν γα ένα διάστημα να τα καταφέρουν μόνες, οι μικρότερες λιγότερο. Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Προϋπολογισμού, Γκίντερ Έτιγνκερ έχει πει χαρακτηριστικά ότι υπάρχουν χώρες μέλη της ΕΕ που είναι μικρές σε παγκόσμια κλίμακα και άλλες που το γνωρίζουν. Το να το κάνουμε αυτό αντιληπτό στους πολίτες δεν είναι καθόλου δύσκολο», τονίζει ο Γερμανός εμπειρογνώμονας.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Όλιβερ Ντρόιτε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο ειδήσεων και τον Αντώνη Πολυχρονάκη έχει ως εξής:
Ερ: Κύριε Ντρόιτε, το θέμα της εκδήλωσης του Ιδρύματος Χανς Ζάιντελ ήταν «Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι: Διάφορες ταχύτητες, μια προοπτική για την Ευρώπη». Υπονοούνται αποκλεισμοί;
Απ: Όχι, αναφέρεται στα διάφορα σενάρια για το πως μπορεί να διαμορφωθεί η Ευρώπη του μέλλοντος τα οποία περιγράφονται στην Λευκή Βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής / Κομισιόν, που εξεδόθη τον Μάρτιο του 2017, ώστε να ξεκινήσει ένας διάλογος με την κοινωνία, με τους ίδιους τους πολίτες.
Ερ: Η Ευρώπη βρίσκεται σε βαθιά κρίση, τα προβλήματα είναι πολλά και γνωστά. Έχει μέλλον κατά τη γνώμη σας;
Απ: Πράγματι, από το 2015 η Ευρώπη βρίσκεται σε μια πολλαπλή κρίση με διάφορες πτυχές και δεν έχει καταφέρει να την αντιμετωπίσει. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο εξέδωσε τη Λευκή Βίβλο η Κομισιόν, ώστε να σταματήσει η συζήτηση μόνο γύρω από τα αρνητικά και να ξεκινήσει ένας θετικός διάλογος για το μέλλον της. Υπάρχουν αποκλίσεις απόψεων μεταξύ των χωρών μελών της Ε.Ε. σε διάφορα ζητήματα. Επεξεργαζόμαστε, λοιπόν, λύσεις για θέματα όπως λ.χ. το προσφυγικό, για το οποίο δεν είχαν προβλεφτεί πόροι και έπρεπε να εξευρεθούν από δω και από κει. Γι' αυτό διατυπώθηκαν πέντε σενάρια για την εξέλιξη της Ευρώπης μέχρι το 2025.
Ερ: Ποια είναι αυτά;
Απ: Με το πρώτο σενάριο, «Συνεχίζουμε κανονικά», η Ευρωπαϊκή Ενωση επικεντρώνει την προσοχή της στην επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος των θετικών μεταρρυθμίσεων, ενώ το δεύτερο «Τίποτα περισσότερο από την ενιαία αγορά» επικεντρώνει σταδιακά εκ νέου αποκλειστικά στην ενιαία αγορά. Το δεύτερο είναι ένα σενάριο το οποίο δεν θα υποστήριζε η Κομισιόν, διότι δεν μπορεί να λειτουργήσει λ.χ. χωρίς κοινωνικές ρυθμίσεις.
Ερ: Οι διαφορετικές ταχύτητες σε ποιο σενάριο προβλέπονται;
Απ: Προβλέπονται στο τρίτο σενάριο: «Αυτοί που θέλουν περισσότερα κάνουν περισσότερα». Υπάρχουν ήδη χώρες οι οποίες συμμετέχουν λ.χ στην Ευρωζώνη ή στην Ενισχυμένη Συνεργασία, την Κοινή πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας και άλλες οι οποίες είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να συμμετάσχουν. Σύμφωνα λοιπόν με το σενάριο αυτό, η Ε.Ε. θα επιτρέπει στα κράτη μέλη που το επιθυμούν να αναπτύξουν μεγαλύτερη δράση σε συγκεκριμένους τομείς.
Ερ: Τα άλλα δύο σενάρια τι προβλέπουν;
Απ: Σύμφωνα με το τέταρτο σενάριο, «Κάνουμε λιγότερα με πιο αποδοτικό τρόπο», η Ε.Ε. εστιάζει στην επίτευξη καλύτερων και ταχύτερων αποτελεσμάτων σε επιλεγμένους τομείς πολιτικής, κάνοντας λιγότερα σε άλλους τομείς, ενώ σύμφωνα με το πέμπτο, «Κάνουμε μαζί πολύ περισσότερα», αποφασίζει να εντείνει την κοινή της δράση σε όλους τους τομείς πολιτικής. Πρόκειται για το κλασσικό σενάριο του Ζαν Μονέ.
Ερ: Αλληλοαποκλείονται αυτά τα σενάρια;
Απ: Οχι, όλα τα σενάρια έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και λόγω του ότι επικαλύπτονται μερικώς δεν μπορούν να διαχωριστούν με σαφήνεια, κάτι το οποίο δεν είναι άλλωστε και αναγκαίο. Ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, στον λόγο του για την κατάσταση της Ευρώπης το 2017, προσπάθησε να εξηγήσει ότι υπάρχουν τομείς στους οποίους μπορεί κανείς να συνεχίσει, όπως τώρα, άλλοι στους οποίους που μπορούμε να εργαστούμε αποτελεσματικότερα και άλλοι στους οποίους μπορούν μόνο ορισμένα μέλη να προχωρήσουν και να δώσουν έτσι το παράδειγμα και το έναυσμα σε άλλους να προσχωρήσουν. Μπορούν δηλαδή να υιοθετηθούν τα θετικά από κάθε σενάριο και να συγχωνευθούν σε ένα συνολικό σχέδιο. Αυτό υπαινίσσεται και ο τίτλος της εκδήλωσης.
Ερ: Όλα αυτά ακούγονται ωραία στην θεωρία αλλά οι πολίτες βιώνουν λ.χ. σε θέματα οικονομικά μια σκληρή πολιτική λιτότητας. Είναι αυτός ο λόγος της κρίσης της Ε.Ε. και της στροφής προς τον εθνικισμό και την ακροδεξιά;
Απ: Οι λόγοι είναι διαφορετικοί σε κάθε χώρα μέλος. Στην Γερμανία ο ακροδεξιός λαϊκισμός δεν οφείλεται στην φτώχεια. Σε άλλες υπάρχουν αριστεροί λαϊκιστές. Νομίζω πως η αιτία είναι μάλλον θέμα προσανατολισμού σε έναν δύσκολο κόσμο και η αίσθηση ανασφάλειας των Ευρωπαίων οι οποίοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί σε αυτούς στο μέλλον. Μπορεί να ακουστεί και πάλι θεωρητικό, αλλά υπάρχουν 6 τομείς τους οποίους δύσκολα μπορούμε να επηρεάσουμε, και για τους οποίους οι πολίτες της Ευρώπης διαπιστώνουν ότι η πολιτική δεν τους ελέγχει.
Ερ: Ποιοι είναι αυτοί;
Απ: Η εξέλιξη της τεχνολογίας, το δημογραφικό και η βιώσιμη ανάπτυξη, η παγκοσμιοποίηση, το μεταναστευτικό-προσφυγικό, η εξωτερική ασφάλεια από νέους κινδύνους και η δημοκρατία στην μετα-συναινετική κοινωνία.
Ερ: Και ποια είναι η συνέπεια όλων αυτών των ανησυχιών, των φόβων;
Απ: Υπάρχουν πολίτες οι οποίοι ανησυχούν πάρα πολύ ότι όλα θα γίνουν δυσκολότερα γι αυτούς και γι αυτό προτιμούν να περιχαρακωθούν στη δική τους χώρα για να επιλύσουν τα προβλήματα παρόλο που γνωρίζουμε ότι στο παρελθόν δεν επιλύθηκαν με αυτόν τον τρόπο.
Ερ: Και τι μπορεί να γίνει κατά τη γνώμη σας;
Απ: Αυτό που λείπει είναι ο κατάλληλος συμπληρωματικός παράγοντας ο οποίος να τους εξηγήσει ότι όλες αυτές οι προκλήσεις μας αφορούν όλους τους Ευρωπαίους και μπορούν να επιλυθούν μόνον από κοινού. Μεγάλες και ισχυρές οικονομικά χώρες μπορούν γα ένα διάστημα να τα καταφέρουν μόνες, οι μικρότερες λιγότερο. Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Προϋπολογισμού, Γκίντερ Ετιγνκερ, έχει πει χαρακτηριστικά ότι «υπάρχουν χώρες μέλη της Ε.Ε. που είναι μικρές σε παγκόσμια κλίμακα και άλλες που το γνωρίζουν». Το να το κάνουμε αυτό αντιληπτό στους πολίτες δεν είναι καθόλου δύσκολο. Σε θέματα κοινωνικά δεν έχουμε ευρωπαϊκούς πόρους και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, αλλά σε θέματα όπως είναι λ.χ. ο παγκόσμιος ανταγωνισμός ή η ανάπτυξη της Αφρικής για να μην φεύγουν οι άνθρωποι, η ευρωπαϊκή πολιτική πρέπει και μπορεί να εξηγήσει την αναγκαιότητά τους
Ερ: Τα κοινωνικά προβλήματα είναι όμως σημαντικά. Η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε κοινωνικό μέρισμα, δεν θα περικόψει και πάλι τις συντάξεις, θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Ενήργησε σωστά;
Απ: Τα θέματα αυτά δεν υπόκεινται στην αρμοδιότητα της Ε.Ε. Οι κοινωνικές παροχές μιας χώρας έχουν να κάνουν με το ύψος τους σε σχέση με τον προϋπολογισμό. Στην Γαλλία λ.χ. είναι πολύ υψηλές, αλλά δεν έχει επιτευχθεί ο στόχος τελικά. Στην Ευρώπη έχουμε επίσης μεγάλες αποκλίσεις ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα των πολιτών. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να συνεχιστεί. Γι αυτό και είμαστε πεπεισμένοι ότι πρέπει να έχουμε ανάπτυξη ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση γρήγορα για όλους τους πολίτες. Πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη μέσω των αναγκαίων κινήτρων για επενδύσεις και καινοτομία.
Ερ: Οι Κινέζοι και οι Αμερικανοί επενδύουν λ.χ. στην Ελλάδα. Που είναι οι επενδύσεις από ευρωπαϊκής πλευράς; Δεν υπάρχει μια αντίφαση εδώ;
Απ: Οι Κινέζοι πρωτίστως αγοράζουν και εκσυγχρονίζουν.
Ερ: Και επενδύουν λ.χ. στον Πειραιά ο οποίος αναπτύσσεται ραγδαία... Γιατί δεν το έκανε η Ευρώπη;
Απ: Διότι ο προϋπολογισμός της Ε.Ε. δεν επαρκεί. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ σκέφτηκε πως μπορεί να γίνει και εκπόνησε ένα Επενδυτικό Σχέδιο. Διατέθηκαν 370 δισ. για επενδύσεις και όχι για επιδοτήσεις και ελπίζουμε ότι το ποσό θα αυξηθεί έως τα 500 δισ. μέχρι το τέλος. Αυτό είναι το μοντέλο για το πως θα λειτουργεί το σύστημα των πόρων μέχρι το 2021, διότι ορισμένες χώρες δεν διαθέτουν αρκετούς επειδή υποφέρουν ακόμα από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για χώρες, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, οι οποίες δεν έχουν πόρους για κρατικές επενδύσεις. Η Ευρώπη πρέπει να διαθέσει χρήματα για χώρες που το χρειάζονται ώστε να υπάρξει η αναγκαία ανάπτυξη.
Ερ: Για τον πανευρωπαϊκό κατώτατο μισθό, τον οποίο πρότεινε ο συμπατριώτης σας, ο σοσιαλδημοκράτης Υπουργός Εργασίας, Χουμπέρτους Χάιλ, τι γνώμη έχετε; Είναι προς την σωστή κατεύθυνση;
Απ: Το πρόβλημα της εναρμόνισης των συνθηκών διαβίωσης εντός της Ε.Ε. είναι ένα κατεπείγον θέμα εάν θέλουμε να εμποδίσουμε την διάσπαση της Ευρώπης σε φτωχούς και πλούσιους, Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση. Είναι το σημαντικότερο βήμα που πρέπει να γίνει. Επί του θέματος υπάρχουν διάφορες σκέψεις για το πως μπορούν να αντιμετωπισθούν τέτοια θέματα. Ο πρόεδρος Γιούνκερ υποστηρίζει την ευρωπαϊκή ασφάλιση για ανέργους. Το πρώτο δίδαγμα από την οικονομική κρίση είναι ότι δεν πρέπει να αφήνονται οι χώρες μέλη όπως η Eλλάδα, η Iρλανδία, η Πορτογαλία, μόνες τους να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα. Το ίδιο δίδαγμα βγάλαμε και από την προσφυγική κρίση. Πρέπει να ενεργούμε προληπτικά, ώστε να εμποδίζουμε τη δημιουργία τέτοιων προβλημάτων. Δεν πρέπει να λέμε είναι δικό σας πρόβλημα λύστε το, αλλά να επιλαμβανόμαστε από κοινού της επίλυσής τους. Είναι κοινά μας προβλήματα.
Ερ: Είναι λοιπόν ο κατώτατος μισθός νοητός στα πλαίσια αυτά;
Απ: Δεν είναι διότι πρέπει να συνδέεται με τις οικονομικές πραγματικότητες μιας εκάστης χώρας. Είναι αστείο να το υποστηρίζει η Γερμανία, η οποία επί σειράν ετών αρνείτο την εισαγωγή κατώτατου μισθού.
Ερ: Εισήχθη όμως...
Απ: Η διόρθωση λαθών είναι πάντα καλή....
Ερ: Με τις προτάσεις Μακρόν ασχολείστε; Η Γερμανία πάντως δεν είναι και τόσο ενθουσιασμένη με αυτές.
Απ: Κανείς δεν ενθουσιάζεται όταν πρέπει να εφαρμόσει κάτι. Οι μικρότερες μεταρρυθμίσεις συζητιούνται βέβαια στις Βρυξέλλες. Αυτή την στιγμή όμως η Γαλλία βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση. Όταν επί δεκαετίες καθυστερούν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις όπως λ.χ. στην Ιταλία ή την Γαλλία αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στους πολίτες και δημιουργούνται από την εφαρμογή τους ανάλογες κοινωνικοπολιτικές αναταράξεις. Η Ευρώπη δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις εθνικές πολιτικές, πρέπει να πείσουν οι ίδιοι οι πολιτικοί των χωρών μελών τους πολίτες τους.
Ερ: Η γαλλογερμανική ατμομηχανή θα ξαναλειτουργήσει;
Απ: Η Ευρώπη δεν βασίζεται μόνο στην γαλλογερμανική συνεργασία αλλά σε όλα τα μέλη της. Πριν 25 χρόνια λεγόταν -χάριν αστεϊσμού- ότι όταν συμφωνούν η Γαλλία και η Γερμανία η Ευρώπη προχωρά διότι συγκλίνουν οι δύο εντελώς διαφορετικές οικονομικές αντιλήψεις. Σήμερα δεν ισχύει αυτό. Σύντομα θα υπογραφεί η νέα «Γαλλογερμανική συμφωνία του Ελιζέ» και πρέπει να περιμένουμε. Υπάρχουν μια σειρά από γαλλογερμανικές πρωτοβουλίες. Υπάρχουν όμως και άλλες μεγάλες χώρες, η Ιταλία, η Πολωνία, η Ισπανία. Όλες θα πρέπει να συμφωνούν.
Πηγή: amna.gr
Leave a comment